In dit hoofdstuk wil ik wat dieper ingaan op de technische achtergronden van DVB / MPEG uitzendsystemen in het algemeen en op de diverse koderingssystemen in het bijzonder. Ik wil vooral proberen een zekere mate van basiskennis te bieden, geen handleiding voor het vervaardigen van illegale smartcards, daarvan zijn er al voldoende op het www te vinden. Verdere studie zal hierna nog steeds onontbeerlijk zijn, maar een zekere mate van bekendheid met het typische jargon is na het lezen van dit hoofdstuk hopelijk wel aanwezig.

Let wel.... ook al heb ik mijn best gedaan om het simpel te houden; het blijft een zeer technische materie en de informatie zal voor velen te hoog gegrepen zijn. Maar ook als hier nu nog niet aan toe bent, mettertijd zal dit allemaal voor je gaan leven.

Deze inleiding geeft de algemeen geldende informatie weer. De specifieke eigenschappen van de diverse koderingssystemen wordt op de diverse pagina's verder uitgediept.

Als je in deze tekst de notatie 0x00 tegenkomt, dan is dat een hexadecimale notatie. Dit is de algemeen geaccepteerde notatie die je ook in vrijwel alle technische artikelen zult tegenkomen. 0x00 betekent dus 00 hex en 0xFF is dus FF hexadecimaal

Over kraken/hacken:
Voor alle duidelijkheid even dit vooraf; Er wordt vaak gesproken over een gekraakt of gehackt systeem. Dit is niet helemaal korrekt.
De koderingssystemen zoals op deze site beschreven, zijn niet gekraakt. Al die systemen hebben nog steeds hun eigen geheimen. Maar, onderdelen van de kodering zijn wel degelijk gekraakt en de rest wordt met slimmigheden omzeild. Daarom is het niet nodig om het kodesysteem voor de volle 100% te begrijpen.
De meeste van die hacks komen tot stand door een kombinatie van reverse engineering en het bedenken van omwegen om de "black holes" die overblijven, te omzeilen.
Velen zullen de voorbeelden wel kennen uit de computer-software branche. Een softwarepakket als Autocad is beveiligd met een dongle (een software key die op de seri�le poort wordt gestoken). Toch zijn er illegale versies van Autocad in omloop die, ook zonder dongle, gewoon volledig werken. De dongle is daarbij niet nagebouwd, hij wordt door slimme software routines overbodig gemaakt.
Zo worden ook de files gemaakt waarmee veel smartcards worden beschreven. Je hoeft geen originele kaart te kunnen kopi�ren om het zaakje toch aan de gang te krijgen.

Over scramblen en koderen:
Er is een verschil tussen scramblen en koderen wat je zult moeten begrijpen.
Onder scrambling wordt verstaan, de techniek die gebruikt wordt om het MPEG-2 signaal zodanig door elkaar te gooien dat de TV er niets zinnigs van kan maken. Dit is de techniek waar alle providers mee te maken hebben en zich aan moeten konformeren. We noemen dit ook wel de common scrambling algorithm .
Onder kodering verstaan we de methode om het gescrambelde signaal nog verder door elkaar te gooien. Dat koderen gebeurt volgens een speciaal algoritme en voor iedere variant is er een eigen algoritme. Dat algoritme is ondergebracht in de CAM en wordt geaktiveerd door het control word in de datastroom van het provider signaal.

Auto Update:
Het misschien wel meest verwarrende begrip voor de beginnende gebruikers is Auto Update (AU).
Niet zozeer de term AU wordt verkeerd begrepen, maar de werking van AU files. Of misschien beter gezegd, het niet werken van die AU files.

Een kort intermezzo:
Joehee..., gevonden, jawel hoor.
Een website waar filesets gedownload kunnen worden.
Maar wat is dat......
Nee maar, mijn geluk kan echt niet op vandaag.
Deze fileset is warempel zelfs Auto Update, kijk maar daar staat het "garantueed 100% Auto Update"
Geweldig, nou hoef ik tenminste niet meer om de haverklap nieuwe files te gaan zoeken.
Zo, even snel m'n kaartje programmeren en nooit meer naar omkijken.

Dat klinkt toch gewoonweg te mooi om waar te zijn?
Inderdaad. Dat is het dan ook.
Sommige van de files die je op het internet vindt zijn inderdaad geschikt voor Auto Updating.
Of die files zich op jouw kaart ook Auto Updating gedragen, hangt af van je eigen toevoegingen.
Sterker nog. Het is helemaal niet zeker of ze �berhaupt wel werken, zo zoals ze zijn.

Of een fileset funktioneert, hangt in principe af van 2 zaken:
1. Is de fileset geschikt voor het type CAM dat ik gebruik?
De files moeten dus geschikt zijn voor het type CAM dat je gebruikt. Met andere woorden; heb je een Aston Seca 1.03 CAM, dan moet je dus een fileset gebruiken die gemaakt is voor het dekoderen van de Seca kodering EN geschikt is voor de Aston 1.03 CAM (dus geen speciale Aston 1.05 files).

2. Zijn de benodigde keys in de eeprom file al gevuld?
Als je er van overtuigd bent dat aan de bovenstaande voorwaarde is voldaan, zul je nog moeten checken of de keys wel gevuld zijn. Sommige files worden aangeboden als een "lege huls". Je moet dan zelf je keys toevoegen.

Overigens worden veel files op het internet kompleet met ingevulde keys aangeboden, maar je kunt er zeker van zijn dat de keys die nodig zijn om de AU funktionaliteit te laten werken, niet gevuld zullen zijn. En als je dan toch ergens zo'n fileset vindt met werkende AU keys, dan ga er maar van uit dat die keys al heel snel niet meer zullen werken. De provider zal die keys onmiddelijk blokkeren, zodra het wordt ontdekt.

Wat is er nou eigenlijk AU aan een fileset:
Zoals al in een eerder hoofdstuk beschreven, bevat de kaart een processor en geheugen.
De processor wordt geladen met een programma. De inhoud van de processor (het programma) wordt daarna niet meer gewijzigd.
Het geheugen van de kaart (de eeprom) bevat de variabelen waarmee het programma in de processor moet werken. Dat geheugen wordt permanent ge-update. Inderdaad ja. De inhoud van de eeprom wordt gewijzigd in de receiver/CAM.
De software routines die een fileset AU maken, zitten in de processor. Maar de variabelen waarmee die software routines worden aangestuurd, zitten in de eeprom.
Voor een werkende Auto Update kaart heb je dus een fileset nodig die in staat is zichzelf te updaten EN de speciale keys die de AU funktionaliteit bieden.

Hoe werkt zo'n systeem eigenlijk:
Ongeacht het koderingssysteem, een ding hebben ze allemaal gemeen. Ze gebruiken een kodesleutel om het gekodeerde signaal te dekoderen.
Als je die sleutel (de aktuele key) hebt, kun je de uitzending zien, zo niet, dan blijft je scherm zwart.

De sleutel die gebruikt wordt om een zender vrij te schakelen wordt periodiek door de provider gewijzigd. Maar omdat degenen die zich geabonneerd hebben toch moeten kunnen blijven kijken, hebben ze een heel komplex systeem van vaste en variabele gegevens op die kaart gezet waar druk mee wordt gerekend. Met behulp van die berekening (het algoritme) kan de kaart op basis van de laatste nieuw ontvangen variabelen, zelf de nieuwe aktuele key berekenen. Dit noemen we Auto Update.

Als je de algoritme (AU file voor de processor) niet hebt, kun je geen AU kaart maken.
Heb je die algoritme wel, maar geen AU keys, dan kun je AU ook vergeten en blijft het periodiek handwerk.

Blockers:
Het signaal dat je ontvangt is maar gedeeltelijk bestemd voor de daadwerkelijke weergave op je TV.
In feite bestaat het binnenkomende signaal uit een MPEG video-, MPEG audio- en data signaal.
Het data signaal bestaat uit de EPG- en teletekst informatie en uit data die wordt gebruikt door de provider om je kaart te updaten (aktiveren, aanpassen of deaktiveren).

Het aktiveren gebeurt alleen de allereerste keer nadat je een abonnement hebt afgesloten en de kaart in je receiver hebt gestoken. De provider stuurt dan een kode waarmee je kaart aktief wordt.
Deaktiveren gebeurt zodra het einde van je lopende abonnement is bereikt, of wanneer de provider ontdekt dat je op illegale wijze de informatie op je kaart hebt gebruikt.
Aanpassingen vinden, gedurende de looptijd van je abonnement, regelmatig plaats. De provider zorgt er door regelmatige aanpassingen voor dat sommige kaarten uitgeschakeld worden, terwijl de doorlopende abonnementen daar niet onder lijden.

Illegale kaarten zijn vaak niet van de juiste informatie voorzien om de signalen van de provider goed te interpreteren. Dat maakt ze dus gevoelig voor "sabotage" door de provider.
Sommige providers sturen met enige regelmaat allerlei kodes rond waardoor illegale kaarten gesloten worden. Om die reden is er een techniek ontwikkeld die we blocken noemen.
Daar zijn zowel voor- als nadelen aan verbonden:
Het voordeel van een blocker is dat de signalen van de provider die retoe dienen om de kaart uit te schakelen, niet zover komen. De kodes worden al afgevangen voordat ze de kaart onklaar kunnen maken.
Het nadeeel is dat de kodes die wel door zouden moeten komen, ook afgevangen worden. M.a.w. een blocker inbouwen in een AU file zou de AU funktionaliteit van de kaart meteen teniet doen.

Er zijn zowel hard- als software blockers.
Hardware blockers zijn uitgevoerd als een zgn. card doubler. De ruimte voor 1 van de smartcards wordt dan gebruikt voor een speciale kaart die de ongewenste kodes afvangt.
Software blockers komen voor als:
1. onderdeel van de kaart-software; de blocker wordt dan als 1e provider in de eeprom geplaatst als een dummy provider. Alle kodes die naar de kaart worden gestuurd, worden door die dummy provider "geabsorbeerd" zonder dat ze schade kunnen aanrichten.
2. CAM optie; op sommige CAM's kun je via het CAM menu van je receiver een blocker aan en uit zetten. De software van de CAM zorgt er dan voor dat er geen signalen op de kaart terecht komen waarmee de kaart ge-update kan worden.

De Fun programmer (Kategorie SP programmers):

Deze programmer wordt, als enige uit deze serie, op de parallelle poort aangesloten. De Fun programmer is specifiek bedoeld voor slechts 1 type kaart: de Fun kaart. De software die speciaal voor deze programmer is geschreven is Funcard EEprom editor, of ook wel kortweg Funprom genoemd.

De Fun programmer heeft geen externe voeding nodig voor het beschrijven van de kaarten. Als een van de weinige programmers wordt de Fun programmer aan de parallelle poort van je PC aangesloten.

Als je met Funprom werkt, let er dan op dat je de files laadt in de volgorde waarop ze op het scherm staan: Flash, Internal Eeprom en External Eeprom, want daar is de software gevoelig voor. Voordat je gaat schrijven vraagt de software ook of je tijdens het schrijven al wilt verifi�ren. Antwoord daar altijd met nee, want anders krijg je vrijwel zeker foutmeldingen.

Leuk voor de liefhebbers van gadgets; mits met de juiste software geladen, zal de funcard allerlei lampjes in diverse kleuren tonen, afhankelijk van de status waarin hij geschakeld is. Bij veel 3-in-1 files wordt bijvoorbeeld door middel van die lampjes getoond welk koderingssysteem op dat moment gebruikt wordt (Irdeto, Seca of Viaccess).

Hieronder zie je, van links naar rechts, de Fun programmer, de Fun kaart in SMD uitvoering en de Fun kaart in GW uitvoering.

Bij deze programmer zitten de programmeerkontakten aan de onderzijde. Houd daar dus rekening mee wanneer je de kaart in de programmer steekt.


 

Opmerking bij de SMD Fun kaart:
Aangezien dit type SMD Fun kaart echter aan beide zijden voorzien is van kontakten, is het wel even opletten dat je 'm er goed om insteekt. De zijde van de SMD kaart waar je hier op kijkt, is de zijde die naar beneden in de programmer moet.

De MasterA programmers (Kategorie Universele programmers):

De MasterA programmers zijn vrijwel identiek aan de MasterCRD programmers. Zeker in de versie 1. In de versies 2 zijn de verschillen wat duidelijker. Dit type programmer is mijn onbetwiste favoriet. Zeer veelzijdig en daardoor bijzonder handig in het gebruik. Keurig verpakt in een degelijke behuizing, een zeldzaamheid onder de hobby-programmers. Je hebt eigenlijk nauwelijks nog een andere programmer nodig, want de MasterA beschrijft bijna alle gangbare typen kaarten.

Ze behoren weliswaar tot de duurdere programmers, maar ik vind dat zij het geld dubbel en dwars waard zijn.

Nog een stapje hoger tref je de versie 3 van deze programmer aan. Ze zullen voor een aantal mensen waarschijnlijk buiten het budget vallen. Maar als hij wel binnen je budget past, koop 'm gewoon. Je krijgt er geen spijt van. Met de Mastera programmers kun je eigenlijk vrijwel alles, mits je de juiste software gebruikt.

Het grote voordeel van de MasterA programmers is - mijns inziens - de mogelijkheid om ze met ChipCat en CardWriter te bedienen. ChipCat en CardWriter behoren zeker tot de meest gebruiksvriendelijke software paketten voor het beschrijven van chipkaarten.

De MasterA-I heeft een voeding van 12 Volt nodig. De MasterA-II & III hebben slechts 8,2 Volt nodig en genereert daaruit zelf de benodigde spanning/stroom voor het programmeer-circuit. De voedingen zijn normaal gesproken bij de prijs inbegrepen. Omdat deze programmers alle kaarten kunnen verwerken, heb ik ze hier niet apart afgebeeld. Kijk daarvoor op de kaarten-pagina.

De Mastera-II & III kunnen ook als kopieerstation gebruikt worden. De Mastera-II kopieert alleen GW kaarten, de Mastera-III zelfs de Silver- en Fun-kaarten. Wel beperkt tot de 64KB externe eeproms overigens.

Er is 1 funktie die ik tot nog toe alleen op de MasterCRD-II heb aangetroffen en die volgens mij eigenlijk standaard op iedere programmer van dit kaliber zou moeten zitten: Een Aan/Uit schakelaar. Heel wat handiger dan altijd die voedingsplug erin en eruit.
Heren fabrikanten doe er wat mee.


  

Deze foto's zijn door copyrights beschermd materiaal van Mastera.nl.
Het gebruik van deze foto's is uitdrukkelijk verboden, tenzij Mastera.nl daartoe schriftelijk toestemming verleent.

Let op: In deze programmers wordt de kaart met de kontaktpunten naar boven
             in het apparaat geschoven.

De verschillende modes:
Mode F:
Alleen op de Mastera-II. Hiermee wordt de programmer in de Millenium/Goldprog mode geschakeld, zodat je 'm met de Gold*Card software (Gold 1.40) kunt bedienen.

Mode 0:
Phoenix mode (6Mhz). Deze mode wordt meestal gebruikt om door middel van "through pic programming" de eeprom op een kaart te beschrijven. Deze mode is ook bruikbaar om .CRD files naar je kaart te schrijven.

Mode 1:
Identiek aan Mode 0, maar dan op 3.58Mhz.

Mode 2:
In deze mode is de programmer kompatibel met de JDM/Ludi programmer. In deze mode kun je de PIC van een PIC kaart programmeren (in principe alle 16Fxxx typen).

Mode 3:
Deze mode is geschikt om op een PIC kaart, de eeprom rechtstreeks te programmeren indien de kaart 8 kontaktpunten heeft (de zgn. direkte programmeerlijnen).

Mode 4:
Dit is de Atmel/Jupiter kompatibiliteitsmode. In deze mode kun je de AVR typen processoren programmeren.

Mode 5:
Deze mode is geschikt om op een Atmel/Jupiter kaart, de eeprom rechtstreeks te programmeren indien de kaart 8 kontaktpunten heeft (de zgn. direkte programmeerlijnen).

Mode 6:
Deze mode is geschikt om GSM-kaarten te bewerken. Bijvoorbeeld adresboekgegevens van je GSM kaart bewerken.

Mode L:
Alleen op MasterA-II & III.
Met de MasterA-II kun je in deze mode een GW PIC kaart inlezen om er een kopie van te maken.
Met de MasterA-III kun je in deze mode een Goldwafer-, Silver-, Fun- of Jupiter kaart inlezen om er een kopie van te maken.

Mode P:
Alleen op MasterA-II & III.
Met de MasterA-II kun je in deze mode een protected kopie maken van je GW PIC kaart.
Met de MasterA-III kun je in deze mode een protected kopie maken van je Goldwafer-, Silver-, Fun- of Jupiter kaart.

Mode C:
Alleen op MasterA-II & III.
Met de MasterA-II kun je in deze mode een normale kopie maken van je GW PIC kaart.
Met de MasterA-III kun je in deze mode een normale kopie maken van je Goldwafer-, Silver-, Fun- of Jupiter kaart.